Δούσμανης

Επώνυμο κερκυραϊκής οικογένειας ευγενών, ηπειρωτικής καταγωγής, που συγγένευε με βασιλικούς και πριγκιπικούς οίκους. Ο αρχηγός της οικογένειας αναφέρεται ότι άκμασε κατά τον 14o-15o αι. Όριζε την περιοχή όπου αργότερα χτίστηκε το Σούλι. Για τις συχνές του επιδρομές εναντίον των Τούρκων επονομάστηκε Ντουσμάν (εχθρός). Η ονομασία αυτή εξελληνίστηκε και με την επωνυμία αυτή έγινε γνωστή και η οικογένεια. Τα κυριότερα μέλη της είναι: 1. Αντώνιος (1804 – 1890). Πολιτικός. Εργάστηκε για την εσωτερική οργάνωση της Πολιτείας των Ιονίων νήσων και επέδειξε μετριοπάθεια στο ζήτημα της Ένωσης, με στόχο να επιτύχει τη σταδιακή προσέγγιση με την Ελλάδα. Για την πολιτική του αυτή άποψη κατηγορήθηκε επανειλημμένα. Αργότερα παύτηκε από τη θέση του γιατί αντιτάχθηκε στις μεταρρυθμίσεις που εισηγήθηκε ο Γλάδστων. 2. Βίκτωρ (1862 – 1949). Στρατιωτικός. Αποφοίτησε ως αξιωματικός του μηχανικού από τη σχολή Ευελπίδων, στην οποία διορίστηκε καθηγητής γεωδαισίας το 1894. Από το 1897 διετέλεσε επιτελής του διαδόχου Κωνσταντίνου και αρχηγός του επιτελείου κατά τους Βαλκανικούς πολέμους (1912-13). Υπήρξε γενικός υπασπιστής του βασιλιά Κωνσταντίνου (1913-15) και το 1917 εξορίστηκε μαζί με άλλους πολιτικούς και στρατιωτικούς στην Κορσική. Το 1919 καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά και αποφυλακίστηκε μετά τις εκλογές του 1920. Έγραψε τα έργα: Γεωδαισία, Στρατηγικαί τακτικαί οδηγίαι, Ιστορία του πολέμου του 1913, Η εσωτερική όψη της μικρασιατικής εκστρατείας. 3. Γεώργιος (; – 1701). Υπηρέτησε τους Βενετούς και διαπραγματεύτηκε, ως μέλος αρμόδιας επιτροπής, την παράδοση της Αθήνας. Όταν η τελευταία κυριαρχήθηκε από τους Τούρκους, ο Δ. πήγε στην Πελοπόννησο, όπου οι Βενετοί του παραχώρησαν μεγάλη έκταση γης στη Γαστούνη, σε αντάλλαγμα των υπηρεσιών που τους προσέφερε. Στην οικογένειά του απονεμήθηκε ο τίτλος του κόμη.